"Athletic munduan egoteko modu bat da"

Lezaman izan zen, bizitza erdia eman duen lekuan, San Mames zaharraren arkua atzean zuela eta iragarritako euria merezimenduz estali zuen eguzki distiratsuarekin. Ezin zitekeen gutxiago izan. Oscar de Marcosek agur esan dio futbolari, ez Athletic Clubi. Bere taldekide eta taldekide ohien, Klubeko langileen eta lehen taldeetako jokalarien lehen omenaldia izan zen. "Pribilegiatua sentitzen naiz. Aste hauetan partidetan, entrenamenduetan eta bidaietan Athleticengan sentitzen nuenaz hausnartzen aritu naiz: munduan egoteko modu bat da".

Hau izan zen bere diskurtsoa:

“Gaur ez nago hemen agur esateko. Eskerrak emateko etorri naiz. Etxean agur esateko, nire jendearekin, pertsona eta profesional gisa hazi naizen lekuan.

Hamasei urte izan dira neukan guztia ematen, eta askoz gehiago jasotzen. Zenbat iraungo nuen jakin gabe heldu nintzen. Egun bat izan zitekeen, hilabete bat, urte bat... eta azkenean geratu egin nintzen, nire lekua aurkitu nuelako.

Beste bat bezala hartu ninduten, seme bat bezala, eta denborarekin etxe honen parte nintzela sentitu nuen. Lezama entrenamendu-zelaia baino askoz gehiago izan da. Goizero helburu batekin hastea zen, ilusioz.

Eta San Mames... San Mames izan da nire tenplua. Han babesa aurkitu nuen, pazientzia, maitasuna. Han, zaleek sentiarazi zidaten zehazki non egon behar nuen.

Gaur agur esaten dut, bai, baina ez noa erabat. Izan ere, hainbeste maitasunez bizi izan zarenean, sustraiak uzten dituzu. Gorputza joan arren, nire zati bat hemen geratuko da beti. Eskerrik asko, hainbestegatik. Eskerrik asko amets hau betiko bihurtzeagatik.

Banoa naizena izaten, hemen hala izaten irakatsi zidatelako. Baina aurretik gogoeta bat egin nahi dut, edo agian ondorio bat, Manchesterren pentsatu nuena. Guztia etsipena denean, beti dago zerbait nire baitan, azkenean irakaskuntza bihurtzen duena, agian bide honetan askotan errepikatu dudan galderaren erantzuna.

Zer da zuretzat Athletic?

Ba niretzat Athletic ez da izen bat bakarrik, ez da futbol talde bat bakarrik. Iceberg handi baten tontorra da, non zatirik handiena ez da ikusten.

Distira egiten duen hitz horren azpian, herri baten leialtasuna bizi da, negoziatzen ez duen fideltasuna, zurekin doan adiskidetasuna.
Beti taldearen zerbitzura jartzea dago, elkarrekin ibiltzea, ukondoz ukondo, zaratarik gabe.

Askorentzat futbola da. Niretzat, familia da.

Ospatzen den adiskidetasuna da, ez da arbel batean irakasten, baizik eta adibidean, errespetuan, eskatu baino lehen ematean, egokitzen denean isiltzean, eta azken haspereneraino borrokatzean... eta jarraitu.

Horregatik, nire seme-alabez pentsatzen dudanean, ez dut nahi klub bat maitatzen ikas dezaten. Athleticen bizitzen den bezala ikastea nahi dut. Ez garaipenean begirada jarrita, baizik eta historia ibiltzeko moduan.

Ez diet armarria bakarrik erakutsi nahi, munduan egoteko modu bat erakutsi nahi diet.

Jakin dezatela Athleticekoa izatea ez dela kamiseta bat, ezta bandera astintzea ere. Leiala izatea da, zuzena izatea, zintzoa izatea, inork ikusten ez bazaitu ere". 

Esker onak izan ziren mundu guztiarentzat, bere estiloaren ildotik, presidenteentzat, eta aipamen berezia Josu Urrutiarentzat eginez, Jon Berasategirentzat, talde teknikoentzat, guztiak aipatuz. "Marcelok aukera eman zidan neure burua ezagutzeko, Ernesto aita da guztiontzat, behin ihes egin zitzaion bere seme-alabak ginela, horrela sentiarazten gaitu, berari esker hau guztia ondo doa". Baita Lezamako langile guztientzat ere- "Badakit hemen atzean zaudetela dena ondo joan dadin. Harritzekoa da zuek zaintzen gaituzuen modua".

Hitz politak ere izan zituen heldu zenetik berarekin jokatu zuten taldekideentzat, Gurpegui, Villalibre, Susaeta, Orbaiz, Aitor Ocio, Gabilondo, Mikel Rico, Joseba Etxeberria, Iturraspe, Beñat, Balenziaga, Raul Garcia, Dani Garcia edo Adurizentzat, hala nola. "Haiei esker 16 urtez egon ahal izan naiz. Funtsezkoa da nik izan nuena bezain jende onarengandik ikastea, beti taldea aurretik jartzea. Taldeari eman didazuen urtearengatik eskerrak eman nahi ditut, urte magikoa izan da, luxu bat da egunero zuokin egotea".

Ondoren, Guardia eta Bilboko lagunei eskerrak eman zizkien. Eta, logikoa denez, emazteari, goizeko erreferentziarik hunkigarrienari, nola zaintzen duen eskerrak eman zizkion.