Rojo I. hil da, ezkerra ahaztezina zuen jokalaria

Jose Francisco Rojo Arroita (Bilbo, 1947ko urtarrilaren 28a), futbolari dagokionez Rojo I eta Txetu Rojo bezala ezaguna, Urdulizko Ospitalean hil da 75 urte zituela, bere senide hurbilenekin batera. Elezaharrez jositako Klub batean, handienetako bat joan zaigu, mito zuri-gorri bat, ibilbide bikaina izan duena Athleticen ehun urteko historian. Zetazko ezkerra, asmamen hutsa pasean eta erdiraketean... 11 zenbakidun ahaztezina.

Txetxu Rojok, One Club Man-ek, 17 denboraldiz defendatu zuen elastiko zuri-gorria, 541 partida jokatuz, Jose Angel Iribar handiak soilik gainditu ahal izan zuen errekor hura. 1968/69 eta 1972/73 denboraldietan 67 gol sartu eta askoz pase erabakigarri gehiago eman zituen. Hori gutxi ez eta Kopako bi titulu eskuratu zituen Elx eta Castelloren aurka. 1965ean debutatu zuen eta 1982an erretiratu egin zen, Katedralean Ingalaterrako selekzioaren aurka ospatutako omenezko partida baten ondoren. Gainera, 18 aldiz jokatu zuen nazioartean.

Baina Txetxu Rojok Athleticen utzitako arrastoa izugarria da eta futbolaz harago doa. Ezkerreko hanka harrigarriaren, sormenezko talentuaren eta klase liluragarriaren inguruan idolo bat eraiki zen, garai oso bat markatu zuena eta athleticzaleen artean oihartzun aldaezina izan zuena. Ezkerreko hegalean Rojo I.aren dotorezia gorenari eta teknika harrigarriari buruzko kontakizunak berez transmititu dira belaunaldien artean, oroitzapenak eta mito handiek memoria kolektiboan irauten duten bezala.

Klubeko gizon bat letra larriz, % 100 Athletic, behin erretiratuta, taldea entrenatu zuena 70 partida ofizialetan, 1989/90 eta 2000/01 denboraldietan, jokalari gisa izan zuen arrakasta bera izan gabe, baina bere bizitzako klubari dedikazio eta emate berdinarekin. Bitxia bada ere, bigarren etapa honetan, Ernesto Valverde, gaur egun lehen taldeko teknikaria, bere laguntzailea izan zen. Halaber, RC Celta, CA Osasuna, Club Lleida Esportiu, UD Salamanca eta Real Zaragoza entrenatu zituen, bi etapa ezberdinetan. Entrenatzaile bezala Txetxu Rojok izan zuen arrakastarik handienetako bat Vigoko taldearekin izan zen, berak sartu baitzuen (1993-94 denboraldian) jokatu duen lauretako Kopako hirugarren finalean. Hala ere, Victor Fernandezen Real Zaragozaren aurka txapeldunorde izatearekin konformatu behar izan zuten. Hain zuzen ere, mito zuri-gorriak 1998-99 denboraldian hartu zuen Aragoiko taldearen gidaritza, eta urtebete geroago, denboraldi ahaztezina gauzatu zuen, Zaragozaren zaleak nekez ahaztuko duten. Izan ere, LaLigako titulua lor zezaketela amestuarazi zituen, azken jardunaldira arte LaLiga irabazteko aukerak izan baitzituen.

Bere anaia txikiak, Rojo II.ak, erdilariak, Athleticen ere egin zuen bere ibilbidearen zati bat, 7 denboraldiz, 1971 eta 1977 artean. Azken urte horretan egin zuen, hain zuzen ere, Koldo Aguirre entrenatutako fantasiazko futbola egin zuen taldeak, Kopa eta UEFAko txapeldunorde geratu zen, Juventusen aurkako final historiko harekin. Ordurako, bere posizioa atzeratua zuen bere oinordekoari, Estanis Argoteri, ate bat irekita uzteko.

Datuak eta hitzak motz geratzen dira Txetxu Rojoren gainean edozein mito eraikitzeko. 17 denboralditan zehar ezker hegaleko joko paregabeaz gozatu zutenek erregate harrigarriak gogoratzen dituzte, pase kirurgiko eta ustekabekoak, kontrol bikainak, gol ederrak, baina, batez ere, futbolari errepikaezin baten aura, artista bat, edertasunaren sortzaile bat, menturaz beste mito zuri-gorri batzuen atzaparrik gabea, baina benetako lehoi bihotz handi baten jabe. Txetxuren bihotzak bere gorputz hilkorrean taupadak egiteari utzi badio ere, betiko taupadaka jarraituko du zaletasunaren bihotzetan.

Datozen orduetan, Athletic Clubek bere omenezko agurra nolakoa izango den jakinaraziko du.

Goian Bego, Rojo I.